Amélie in het bos 2 – elfje

Amélie loopt verder langs het bospad met haar pappa en mamma en haar babyzusje in de kinderwagen. “Maar goed dat de wagen zulke stevige wielen heeft, want het pad wordt nu toch aardig hobbelig”, zegt pappa. Het pad loopt ook nog eens een stukje af. Amélie kijkt goed uit waar ze haar voetjes neerzet. Dan ineens roept ze: “Hoeiii!” en rent het laatste stukje naar beneden. Mamma kijkt bezorgd maar zegt: “Goedzo, knap van je. Kijk daar is een holle boomstronk. Jammer dat die boom is omgewaaid. Maar nu kunnen we er wel beter in kijken. Hmm, ik zie niets hoor”.

Amélie blijft staan. Ze staat heel stil en ze zegt ook niets. Want anders zou ze het elfje wegjagen dat op de boomstronk zit. “Hoi Amélie, waar ga je naartoe?” vraagt het elfje. “Weet ik niet. Gewoon met pappa en mamma mee”, antwoordt Amélie. “Ik zal ze de weg wijzen naar een open plek in het bos. Daar is een waterbron”, zegt het elfje. Amélie weet niet wat dat is. “Het lijkt een beetje op het badje in jullie zwembad”. Dat kent Amélie heel goed. “Met een kikker die water spuugt?” vraagt ze. “Er zijn kikkers en vliegen en er is nog meer”, weet het elfje te vertellen. Tegelijk vliegt ze op en kriebelt pappa in zijn gezicht. Hij veegt met zijn hand langs zijn wang. Dan vliegt ze vlak langs een tak zodat er een beukennootje naar beneden valt. Pappa loopt erheen om hem op te pakken. Als hij weer opkijkt, ziet hij dat het bospad zich een eindje verderop in tweeën splitst.

“Nemen we het rechter- of het linkerpad?” vraagt pappa aan mamma. Mamma denkt even na. Intussen ploft het elfje neer op een bloem die langs het ene pad groeit. Er komt een heerlijke geur vanaf. “Dit pad lijkt me goed”, zegt mamma. Pappa is het met haar eens. Amélie huppelt vooruit. Ze gaat achter het elfje aan, maar dat zien haar ouders niet. “Voorzichtig! Pas op, er lopen boomwortels dwars over het pad. Niet vallen Amélie”, waarschuwt mamma. Maar het gaat goed. Pappa stuurt de kinderwagen handig langs de wortels en met zijn allen gaat ze verder op dit pad.